Kurt’ul Mak Ne Mümk’ün

Labutlar halinde dizilmiş tüm düşmanlarımı
İçine taş ve diken sakladığım kar toplarıyla
Birer birer devirmenin tadı eşsiz

Cepkenime kadar işlemiş bu is kokusu
Kurt’ul mak ne mümk’ün

Kırmızı esir aldı mı bir kere gözün ferini
Kurt’ul mak ne mümk’ün

Tabutlar halinde dizilmiş tüm hatıralarımı
Köküne tutku ve takıntı sürdüğüm süsen buketleriyle
Birer birer gömmenin tadı tanıdık

Düşlerime kadar işlemiş bu inat dokusu
Kurt’ul mak ne mümk’ün

Nefret sardı mı bir kere kalbin duvarını
Kurt’ul mak ne mümk’ün